Χθες βράδυ έτυχε να συνομιλώ με μια παρέα νέων παιδιών. Οι μικρότεροι γύρω στα 20 -24, οι μεγαλύτεροι στα 29-30. Νέοι και νέες του τόπου μας που προβληματίζονται και ανησυχούν για το αύριο. Νιώθουν απαισιόδοξοι καθώς βλέπουν πως οι ευκαιρίες να κάνουν τα όνειρά τους πραγματικότητα λιγοστεύουν. Νιώθουν ήδη κουρασμένοι ενώ μόλις ξεκινούν τον αγώνα στον στίβο της ζωής κι αυτό συμβαίνει γιατί τους πνίγει το άγχος και η ανασφάλεια.
Τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία από την Ελληνική Στατιστική Αρχή δικαιολογούν απόλυτα αυτή την απαισιοδοξία. Τα υψηλότερα επίπεδα ανεργίας στη χώρα παρατηρούνται στους νέους ηλικίας 15-24 ετών, όπου το ποσοστό έχει σκαρφαλώσει στο 61,4% από 61% που ήταν το Νοέμβριο του 2012. Ακολουθεί η ηλικιακή ομάδα 25-34, όπου το ποσοστό ανεργίας αυξήθηκε σε 38,4% από 35,8%. Ταυτόχρονα, η ανεργία παραμένει «γένους θηλυκού», καθώς στις γυναίκες ανήλθε στο 32,2% από 30,2% το Νοέμβριο του 2012, ενώ στους άνδρες ανήλθε στο 24,9% από 23,3%).
Είναι στοιχεία που δεν μας τιμούν ως κοινωνία καθώς δείχνει μια κοινωνία που τρώει τα παιδιά της. Μια κοινωνία που τους κλείνει τις πόρτες. Δυστυχώς επί σειρά ετών ακολουθήθηκε η «πεπατημένη» και γαλουχήθηκαν γενιές με το όνειρο μιας θέσης στο δημόσιο. Σήμερα, η ελληνική κοινωνία είναι απροετοίμαστη να διαχειριστεί την ανεργία των νέων διότι η μόνη διέξοδος που έβρισκε μέχρι σήμερα ήταν η τακτοποίηση και ο διορισμός. Δεν έγιναν οι κατάλληλες προσαρμογές και μεταρρυθμίσεις στο εκπαιδευτικό μας σύστημα, δεν υπήρξαν δομές ενός συνολικότερου συστήματος διαχείρισης ανθρώπινου δυναμικού, με αποτέλεσμα να βρεθούμε μέσα στη δίνη της κρίσης παράγοντας ακόμη πτυχιούχους καθηγητικών σχολών όταν θα έπρεπε να έχουμε εδώ και χρόνια εστιάσει στα πραγματικά συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας.
Σήμερα πρέπει να γίνουν αυτά που δεν έγιναν χθες ή προχθές. Και να γίνουν γρήγορα, με ρεαλισμό και αποφασιστικότητα. Δεν είναι δυνατόν ο τουρισμός να είναι το success story της χώρας και να μην έχουμε στην Ελλάδα το καλύτερο πανεπιστήμιο της Ευρώπης για τουριστικές σπουδές. Επίσης, πως γίνεται να μιλάμε συνεχώς για τουρισμό και τουριστική ανάπτυξη στη χώρα μας και να μην έχουμε εισάγει στα λύκεια μαθήματα που αφορούν στη δημιουργία τουριστικής ταυτότητας. Αναφέρθηκα στα παραπάνω παραδείγματα που όμως αν ασχοληθούμε εξονυχιστικά θα καταθέσουμε πάρα πολλές αδυναμίες και αγκυλώσεις στο αναπτυξιακό μοντέλο της χώρας μας.
Το κλειδί για την επιτυχία βρίσκεται στην ύπαρξη μιας ολοκληρωμένης Στρατηγικής για την απασχόληση με δράσεις που θα μπορούν να υλοποιηθούν στην επόμενη προγραμματική περίοδο. Μέσω των συγχρηματοδοτούμενων προγραμμάτων της Ε.Ε, τόσο σε εθνικό όσο και σε περιφερειακό επίπεδο.
Εμείς ως περιφερειακή αρχή έχουμε ήδη καταθέσει προς διαβούλευση το Στρατηγικό μας Πρόγραμμα για την απασχόληση, οι δράσεις του οποίου θα διασυνδεθούν με το ΕΣΠΑ2. Ετοιμάζουμε περιφερειακούς μηχανισμούς στήριξης των ανέργων, προετοιμάζουμε το έδαφος για την προσέλκυση νέων επενδύσεων στα νησιά μας που θα δημιουργήσουν νέες θέσεις εργασίας, στηρίζουμε την κοινωνική οικονομία και κυρίως προωθούμε την ανάπτυξη του νέου επιχειρείν με δράσεις καινοτόμες και τη χρήση των νέων τεχνολογιών.
Οφείλουμε με όραμα και πρόγραμμα να διασυνδέουμε οργανικά την εκπαίδευση και την κατάρτιση της νέας γενιάς με τον τουρισμό και τη δυναμική του. Με το φυσικό και πολιτισμικό μας απόθεμα. Με τη θάλασσα και τις ευκαιρίες που δημιουργεί μέσω της Γαλάζιας Ανάπτυξης. Και να το κάνουμε με τρόπο πρακτικό. Διότι και σήμερα οι νέοι μας έχουν γνώσεις αλλά στερούνται δεξιοτήτων που θα τους έδιναν πλεονεκτήματα στην αγορά εργασίας. Η γνώση λοιπόν πρέπει να συνδέεται με δεξιότητες. Η φαντασία πρέπει να οδηγεί σε εφαρμόσιμες ιδέες. Η εκπαίδευση δεν πρέπει να είναι μόνο ένα βαθμός πτυχίου αλλά να αναδεικνύει και να υποστηρίζει ταλέντα.
Αυτό είναι το χρέος μας προς τη νέα γενιά. Κι αυτό πρέπει να κάνουμε. Με παρεμβάσεις και προγράμματα που γεννούν αποτελέσματα. Με πολιτικές, εθνικές και περιφερειακές που θα παράγουν ουσιαστική και μετρήσιμη αξία προς όφελος των νέων μας, του τουρισμού μας, της κοινωνίας και της οικονομίας μας. Παρεμβάσεις και προγράμματα χωρίς ιδεολογικά πρόσημα αλλά με γνώμονα την κοινή λογική που λέει πως πρέπει να επενδύουμε εκεί που είμαστε πρώτοι και καλύτεροι!